Soms zit het mee en soms zit het tegen. Dat is ook zo met hardlopen. Het gaat niet altijd van een leien dakje. Net als met veel dingen zitten er altijd wel hobbels op de weg die je weerhouden een gerichte weg naar je doel te vinden. Dat hoort er nu eenmaal bij. De kunst is om hier zo goed mogelijk mee om te gaan en altijd in je achterhoofd te houden dat het weer goed gaat komen.
Tegenslagen en blessures horen bij sport. Het zijn niet de leuke momenten. Ik heb er ook mee te maken gehad en nog. Zit je lekker in de flow, komt er weer een pijntje. Soms verklaarbaar te veel hooi op je vork genomen of iets onschuldigs vermeden en te lang door gesukkeld waardoor iets onschuldigs toch groter wordt. Soms is het onverklaarbaar en komt iets plots opzetten. Tegenslagen horen erbij en zijn meestal moeilijk om mee om te gaan.
Laatst had ik ook weer een hardloopblessure. Mijn linker kuit begaf het toen ik ruim acht kilometer van huis was. De terugweg was geen pretje en heeft het wellicht erger gemaakt. Paar dagen niets doen en toch even weer proberen. Net een dag te vroeg, terug slag en weer wat extra dagen hardloop rust. Inmiddels ben ik ruim drie weken verder en zit er gelukkig verbetering in.
Het tempo is drastisch achteruit gegaan. Hoe ouder je wordt hoe sneller dat lijkt te gaan en hoe langer het duurt voor je weer op het niveau zit van voor je blessure of tegenslag. Ik baal…. maar hou mezelf voor dat het weer goed komt. Het duurt lang(er) maar het komt goed.
Foto: na mijn achillespees operatie 2001 er volgde er nog 5
