Zondagochtend 13 maart is de eerste keer dat ik in 2022 met Kort hardloopbroek en hardloopshirt met korte mouwen de deur uit stap. Samen met mijn oudste dochter trek ik een van mijn favoriete hardloopgebieden in, de Moerenburg. Vrijwel geen wind, zon en een strak blauwe lucht. Heerlijk!
Her en der staan de krokussen al boven de grond. Samen genieten we 45’ minuten, dan zet ik mijn dochter af en plak er zelf nog een lus achteraan. We zijn wat later weg dan normaal en de zon staat al hoog aan de hemel. Het tempo gaat omhoog en de zonnestralen voelen lekker warm aan op mijn gezicht en blote benen.
Hoewel we geen bizar slechte winter gehad hebben, niet extreem koud, hebben we wel een aantal grauwe weken gekend. Ik heb de zon gemist! En ow wat is dit toch lekker.
Na 90’ minuten loop ik de tuin in. Mijn hardloopshirt is nat van het zweet. Ik plof op de tuinstoel neer en trek mijn hardloopschoenen en sokken uit. Mijn echtgenote brengt me een bidon met sportdrank. Ze kijkt me aan en staart naar mijn benen. Je bent al gekleurd, zegt ze. En ja inderdaad na 90 minuten hardlopen zie je al wat kleurverschil van huid waar de hardloopsokken hebben gezeten.
Elk jaargetijden heeft wel wat. Maar als het voorjaar, de lente er aankomt krijg ik toch de meeste zin om naar buiten te gaan. Over een paar weken wordt de klok verzet en is het ook in de avond langer licht om even een rondje te gaan. Niet meer dat donkere gat in met hardloopverlichting maar gewoon nog met zonlicht lopen.
Ik krijg lentekriebels als ik er aan denk. Ik knijp mijn ogen dicht, puf nog wat uit met de zonnestralen op mijn gezicht voor ik ga douchen.
