Misschien komt het omdat ik er als hardloper mee opgegroeide ben? Misschien ook omdat ik als jong ventje dit het leukste onderdeel van hardlopen vond? De cross, bij onze zuiderburen veldloop genoemd en internationaal heet het cross country.
De herfst, de winter begint, de dagen worden korter en het weer guurder. Bij mij gaat dan het hart sneller kloppen. De cross spikes worden van zolder gehaald en de crossen om de winter te overbruggen worden op de kalender gepland. Van de cross werd je immers sterk en dat hoorde erbij om je een betere en completere hardloper te maken. In de cross of wel veldloop zit alles. Je moet slim lopen, je moet sterk zijn, je moet een beren uithoudingsvermogen hebben en als het er op aan kwam ook nog eens snel zijn! Alle elementen van hardlopen komen terug in de cross!
Wellicht was het ‘vroeger’ wat makkelijker om te kiezen om te gaan crossen dan tegenwoordig. De hardloop kalender zag er wat anders uit. Van november tot maart was er weinig anders dan het lopen van crossen. De weg begon half maart met vaak in april de voorjaar marathons. Half mei begon het baanseizoen dat vaak liep tot ergens in augustus en de maanden september oktober was er weer wat te doen op de weg en eventueel een najaar marathon.
Het wegseizoen loopt tegenwoordig eigenlijk 12 maanden door en het trail runnen is er bij gekomen. Trail runnen is voor een groot publiek interessant geworden, minder prestatie druk, grote rondes en langere afstanden.
Toch blijf ik er bij dat de cross, vooral voor jonge lopers en loopsters, belangrijk is. Misschien niet als doel maar wel om beter en completer te worden. Elke keer krijg je wat anders voor je kiezen. Modder, vlakke cross parcoursen of heuvels en loszand. Ga je naar het Belgische Vlaanderen heb je kans dat de plaatselijke brandweer de dag voor de cross even langs geweest is om op het parcours, vaak een weiland, om even de waterspuit er op te zetten om het extra modderig te maken.
Met geluk staat er bij de start en finish een omkleed tent, maar vaak is het omkleden bij de kofferbak van de auto. In de tas altijd een Spike draaier en extra lengte spike puntjes bij. Standaard 9 millimeter er onder maar bij extreme modder nog even voor 12 millimeter wisselen. In de tas wat krentenbollen en een thermosfles warme thee voor na afloop.
Heerlijk als ik er aan terug denk. Het is lang geleden dat ik cross spikes aan mijn voeten gehad heb. Het lijf piept en kraakt, de leeftijd telt mee en jaren topsport heeft behoorlijk wat schade aangericht.
Toch blijft het kriebelen als het crossseizoen los gaat barsten! Zal ik gewoon de cross spikes uit de schuur halen? Gewoon lekker gaan crossen omdat het zo’n onwijs gaaf onderdeel van de hardloopsport is….
Notitie:
Ik mocht voor Nederland 6 maal naar het wereld kampioenschap cross dat standaard half maart gehouden werd. In 1994 was er het eerste Europees kampioenschap cross. Voor Nederland mocht ik daar 5 maal aan deelnemen.
