De Tilburg Ten Miles ligt alweer een paar weken achter ons. De medaille hangt aan de kast, het startnummer ligt nog ergens op tafel en in je foto’s duikt telkens dat beeld op van jezelf met die trotse glimlach — rood hoofd, nat shirt, maar o wat een voldaan gevoel.
Wat was het weer een feestje, hè? De Tilburg Ten Miles blijft iets bijzonders. De stad leeft, het publiek brult, de muziek dreunt, en elke straat lijkt even in de ban van het hardlopen in Tilburg. Die sfeer, dat gevoel van samen door die laatste bocht knokken… daar doe je het voor.
Maar nu de adrenaline gezakt is, komt dat gekke moment na afloop. Je zit thuis op de bank, kijkt naar je hardloopschoenen en denkt: “En nu?”
De after race running dip – het lege gevoel na de finish
Je bent niet de enige die dat voelt. Na een grote wedstrijd of loopdoel komt vaak die onverwachte stilte: de after race dip.
Maandenlang had je focus. Je trainde, plande, dacht in kilometers en tempo’s. Elke training had een doel.
En dan ineens… niets.
De structuur valt weg, je lijf is moe, je hoofd zoekt houvast. Zelfs een rustig rondje voelt soms doelloos. Alsof de motor nog draait, maar de weg even verdwenen is.
Dat is niet raar. Het is eigenlijk een teken dat je het goed hebt gedaan. Je hebt alles gegeven. En nu vraagt je lichaam — én je geest — om even pas op de plaats.
Terwijl de marathons voorbij razen
Je scrollt op Instagram en ziet foto’s van de Marathon van Eindhoven, de Amsterdam Marathon, en misschien wel lopers die straks in Chicago of New York aan de start staan. De wereld van het hardlopen draait onverminderd door.
En ergens knaagt dat stemmetje: “Had ik ook niet iets nieuws moeten plannen?”
Maar geloof me — juist nu is het goed om dat níet te doen.
Even de voet van het gaspedaal
Neem afstand. Letterlijk en figuurlijk.
Ga eens lopen zonder plan. Zonder horloge. Zonder schema.
Laat de snelheid los, luister naar je ademhaling, voel hoe de stad ruikt in de herfst. Loop gewoon omdat het lekker is — niet omdat het moet.
Of laat het hardlopen zelfs even helemaal los.
Ga fietsen, wandelen, of ontdek andere vormen van beweging. Je lichaam herstelt niet alleen van inspanning, maar je hoofd herstelt van weken vol discipline.
Focus op andere dingen
Er is leven buiten de kilometers.
Ga een avond uit eten zonder te denken aan koolhydraten.
Blijf wat langer in bed op zondag.
Doe iets wat niets met hardlopen te maken heeft — juist daardoor krijg je weer zin.
Want motivatie groeit niet door constant te duwen.
Motivatie ontstaat als je even loslaat.
De kriebel komt vanzelf terug
Na een paar weken begint het vanzelf weer te kriebelen.
Je ziet iemand lopen langs de Piushaven, hoort het ritme van schoenen op asfalt, en iets in je zegt: “Ja… ik wil ook weer.”
Dat is hét moment.
Niet om direct een marathon te plannen, maar om een klein nieuw doel te stellen.
Een herfstloop, een 5 km-trainingsdoel, of misschien een persoonlijk rondje langs het Wilhelminakanaal dat je sneller wilt lopen dan vorige maand.
Doelen hoeven niet altijd groot te zijn. Soms is het mooiste doel simpelweg: het plezier terugvinden.
Van dip naar drive
Iedere loper kent het: de piek, de stilte, en dan de herstart.
De after race dip hoort erbij — net als de finishlijn en het applaus.
Het is het teken dat je alles hebt gegeven, en dat er nu ruimte is om weer iets nieuws te laten groeien.
Dus geef jezelf die tijd. Adem. Herstel. En weet: het vuur komt terug.
Misschien nog sterker dan voorheen.
En wie weet… sta jij volgend jaar weer aan de start van de Tilburg Ten Miles, met frisse benen, een glimlach op je gezicht — en een verhaal om trots op te zijn.