Daar staan ze, mijn eerste hardloopschoenen. Net terug van vakantie uit de Franse Pyreneeën waar ik alle cols van de Tour de France heb beklommen op mijn stalenros in gezelschap van mijn pa. Pa is van oudsher wielrenner, “coureur” zoals dat zo mooi heet in Frankrijk en België. Maar inmiddels loopt hij veel waaronder ook marathons. Ik, toen een jong ventje van net 16, droomde van de racefiets en het rijden van de Tour ooit.
Op de terugweg naar Nederland ligt achter de camping een sintelbaan. Mijn pa zegt tegen me; “ga hardlopen jongen”. Ik kijk hem aan en begin te lachen. Van mijn zes tot dertien jaar heb ik op atletiek gezeten, maar de laatste drie jaar is er de racefiets. Hardlopen, kom op dat kan ik niet goed. Mijn pa daagt me uit één kilometer op de sintelbaan tegen hem lopen, als ik sneller ben dan start ik na de vakantie met hardlopen.
En zo staan ze daar mijn eerste hardloopschoenen. Ik klopte mijn pa dik op de kilometer, niet beseffend dat hij wel lang stevig door kon lopen, maar een kortere inspanning op snelheid zo traag was als een slak! Dus belofte maakt schuld en ik ga met hem hardlopen.
Het vervolg is een aangename reis die we samen maken. Misschien is de mooiste periode wel de beginfase. Het onbevangen hardlopen. Hardloopschoenen aan en lopen. Door de bossen, door de duinen en over de weg. Een vast terugkerende week routine samen met mijn ouwe heer die vooral in de begin fase mijn gids was in de natuurgebieden rondom Tilburg.
Aan zijn woorden denk ik nog vaak terug. Hou het hardlopen simpel. Destijds hadden we geen GPS horloges, geen hartslagmeters en ook geen ingewikkelde wiskundige trainingsschema’s. Een paar schoenen en aan de pols een digitale quartz horloge met 100 laps, dat was voor toen een luxe. Onbevangen hardlopen, genieten van hardlopen! Kort was onder het uur, lang was meer dan 75 minuten. Op de atletiekbaan eens per week liep ik mee in groep één. En soms liepen we in een duurloop een ‘puntje hard’ dat was dan de tweede tempo training.
Mooie tijd was dat. Soms kijk ik nu op mijn geavanceerde GPS horloge, kilometers, snelheid, VO2max. Het horloge geeft aan wat het ‘trainingseffect’ is, hoe lang ik nog moet rusten of juist weer eens wat moet gaan doen. Dan denk ik wel eens terug aan 1989 het onbevangen hardlopen en zet ik eens het klokje uit en ga gewoon lopen en hoor de woorden van mijn nog altijd fitte 75 jarige vader… “jonge, hou het vooral simpel”.
