De ene week lopen we vanuit de Reeshof, de andere vanuit het centrum. Ik bedoel dan de lange (langzame) duurloop. Voor degenen die ons kennen, ‘zestien kilometer … en een beetje …’. We proberen telkens een nieuwe route uit te zoeken. Dat is voor de afwisseling hè. Maar omdat we de route niet helemaal uitdenken gebeurt het dan wel eens dat we de weg kwijt raken. Of dat we dus iets verder lopen. Is het dan niet slimmer om de route precies te weten? Of om routes te lopen die we al een keer eerder gedaan hebben? Goeie vraag.
Voor trainingsloopjes … waar afstand en tijd wat belangrijker zijn … zoals bij intervaltrainingen, is het misschien juist wel fijn om te weten waar we lopen. Tenminste, dat geldt voor mij. En die markeringen op de weg in Moerenburg (voor de TRR donderdagavond lopers wel bekend) zijn dan ook een goed hulpmiddel. Of als ik een keer een snelle 5 of 10 wil doen, dan vind ik het ook wel fijn om de route goed te kennen. Liefst eentje met zo min mogelijk kruisende wegen, verkeerslichten, viaducten, enzo.
Maar voor die lange duurlopen, vind ik variatie veel fijner. Soms ook een route om lekker bij weg te dromen. En dan zie je ook nog eens wat. Natuurlijk is het wel fijn, dat wanneer we ergens onderweg zijn, we ongeveer weten waar we lopen. En hoe lang het ongeveer terug naar huis is. Het is toch een beetje lastig als we bijvoorbeeld ergens in Haghorst staan en eigenlijk nog maar drie kilometer hadden willen lopen.
Op vakantie vind ik het avontuur opzoeken denk ik wel het leukst. Kleine paadjes ontdekken, mooie natuur zien of diertjes spotten. Dat vind ik echt kikken. Voor het eerste vakantieloopje zoek ik echter toch wel iets van een route met herkenningspunten. Ik houd er namelijk ook wel van om de omgeving in me op te nemen. Ik kijk dan altijd uit naar een rivier, een heuvelrug, een bekend dorpje of een herkenbare hoge kerktoren. Oh ja, en ik houd ook de stand van de zon in de gaten … 😉. Bij volgende loopjes kan ik dan wat verder gaan. Soms zoek ik ook wel mooie routes uit op een kaart. Dan zoek ik naar kapelletjes, ruïnes, oude bruggen enzo. Van die voorpret kan ik ook heel erg genieten. Twee voor de prijs van één zeg maar…
En je komt zo kom je eens wat tegen hè. Ik denk bijvoorbeeld aan de kluizenaarsstenen in het bos achter het trappistenklooster, het hangbruggetje bij Mie Pieters, een kanon in de buurt van Dongen, een kapelletje in België, een oude grenssteen in Duitsland, een mooi besneeuwd bos, een eeuwenoud paadje in het midden van het bos bij de Poolse grens of een boskapelletje in Luxemburg, … En zo kan ik nog wel tientallen mooie herinneringen ophalen.
