Het loopt ff anders dan ik dacht

Patrick van Oirschot
Alex en Pet begin september - LLDL voor Berlijn

Heeft de lockdown veel invloed gehad op mijn hardlopen … of alles in de war geschopt? Tja, goeie vraag. Natuurlijk waren de interval groepstrainingen op donderdagavond bij Kees Loose weggevallen. Dus geen intervallen meer met m’n loopmaatjes. Och, ik liep de meeste meters sowieso alleen. En aan heel veel wedstrijden deed ik ook niet mee. Dus ja, het was anders, maar wel te doen. Nu stond er wél een marathon gepland in december 2021, in Valencia. Samen met Alex Engel loop ik die marathon voor KiKa. Dat betekent dat we sponsorgeld ophalen en dat verbinden met onze passie voor het lopen. Daar worden wij gelukkig en gezond van én met dat geld kan KiKa ervoor zorgen dat de genezingskans van kinderen met kanker van 75% naar 95% wordt verhoogd door onderzoek te financieren. Om ons hardloop ritme op te bouwen en meters te maken besloten we begin dit jaar om … toen het weer mocht … de lange langzame duurloopjes samen te doen. Nou ja langzaam, ik vond het af en toe best snel gaan… 

Zo ongemerkt legden we best wel wat meters af. Soms met een strak plan, zoals bijvoorbeeld toen we met Marco van der Sijpt zelf de Ooievaarsnest trail deden. Of soms met niet meer dan een vaag idee, zoals die keer dat we dachten een halve marathon te lopen via de Efteling. Beide keren liep het een beetje anders. Die Ooievaarstrail had ik in mijn Garmin hardloophorloge gezet. Sjee, da’s echt cool: “navigatie op je horloge”. Maar in de praktijk stuurde die ons ergens toch het bos in … letterlijk!! Nou ja, ik ben niet voor één gat te vangen. Ik had ook een printje bij me. En aangezien ik dat gebied best aardig ken, hebben we de weg teruggevonden. Dat gebied is zó mooi, daar maakt het niet uit om je wat te verlopen.  

Dan die halve marathon via de Efteling. Wat zei je ook alweer Alex: “dat is ongeveer 21 of 22 kilometer. Ja ammehoela. Toen we bij de Efteling waren hadden we d’r al 14 opzitten. En ik kan best goed rekenen; als de heenweg 14 is … dan komen na de terugweg niet op 21 uit. Het werden er 28. Een beetje meer dus. 

Da’s eigenlijk wel ons dingetje. Vaak gaan we voor een kilometer of 16. En dat worden er steevast een paar meer. Ons motto is dan ook geworden: “We lopen 16 kilometer … en een beetje”. Klopt sindsdien ook altijd! En dat is best relaxed.  

En wat is nu eigenlijk de conclusie? 

Als je geen plan hebt, kan het niet mislukken. Of als je geen route hebt, kun je niet verkeerd lopen.  

Klinkt best Zen toch?! 

Pet